|
| Gün batımı |
- Güneş.
- Gündüz.
- (gökbilimi) Yer yuvarlağının kendi ekseni çevresinde bir kez dönmesi sırasında geçen zaman. Bu zaman, süre bakımından yirmi dört saate, ortalığın aydınlanıp kararması bakımından da gece ve gündüz olarak iki vakte bölünür.
- Zaman, sıra.
- Çağ, devir.
- (mecazi) İyi yaşanmış zaman.
- Bayram vb. özel bir anlamı olan gün.
- Çoğunlukla evde oturan bayanların ayın belirli günlerinde yaptıkları konuk ağırlama toplantısı.
- Tarih.
İlgili kelimeler ve anlamları
- Gün ağarmak: Tanyeri ağarmak.
- Gün ağılı: Güneşin çevresinde oluşan aydınlık halka.
- Gün batışı: Güneşin batı ufkuna yaklaşması ve kaybolması olayı, gurup.
- Gün dikilmesi: Tam öğle vakti, zeval.
- Gün dinlenmek: (halk dilinde) (Güneş) Batmak.
- Gün doğmak: Sabah olmak.
- Gün eğişmesi: Öğleyle ikindi arası.
- Gün gibi aşikar: Besbelli, açık.
- Gün kavuşmak: Güneş batmak, akşam olmak.
- Gün-tün eşitliği: (gökbilimi) Geceyle gündüzün eşit uzunlukta olması. Bu eşitlik, 21 Martta ve 21 Eylülde olmak üzere yılda iki kez olur, ekinoks.
- Gün yalımı: Sıcak havalarda toprağa yakın hava katının gözle görülen titreşimi.
- Gün yayı: (gökbilimi) Güneş'in gök küresinde bir gün boyunca çizdiği çemberin gözerimi üstünde kalan parçası.
Bakınız Gün ile ilgili deyimler atasözleri ve anlamları.