- Kuruntulu, evhamlı, vehimli. Tevehhüm edene mütevehhim, tevehhüm ettiği şeye mütevehhem derler... (M. R. Efendi). Esasen yaradılıştan mütevehhim, canına düşkün adamdı; hele bu olaydan sonra vehmi, kuruntusu kat kat arttı. (S. M. Alus)
- Endişeli, korkak. ... mütereddit ve biraz mütevehhim yürüdüm.. İçimde iki korku vardı: Biri kar yığınları arasında kalmak, diğeri kurtlar tarafından parçalanmak. (İlgili cümle kaynağı: O. C. Kaygılı)
mütevehhim: