- (edebiyat) Şiir. → Nazım
- İslamlıktan önceki Türk şiirinde aşk, doğa, yiğitlik gibi konularda yazılan hece ölçülü şiirlerin genel adı.
- Türkler İslamiyet öncesi belli dönemlerde, "sığır töreni" adı verilen av törenlerinde, "Toy / Şölen" adı verilen kurban törenlerinde ziyafetler ve kazanılan savaşlar sonunda, tüm boyların erkekleri bir araya gelerek eğlenirdi. Bu eğlencelerde söylenen çoklukla aşk, doğa ve yiğitlik konularını işleyen ve "kopuz" adı verilen sazla birlikte söylenen şiirlere "koşuk" adı verilir. Koşuklar İslamiyet sonrası edebiyatta yerini koşmalara bırakmıştır.
Koşuk Örneği
Orijinal şekli (Günümüz Türkçesiyle)
Öpkem kelip ogradım (Öfkelenip dışarı çıktım)
Arslanlayu kökredim (Arslan gibi kükredim)
Alplar başın togradım (Yiğitler başını doğradım)
Emdi meni kim tutar (Şimdi beni kim tutarmış)
Kanı akıp yoşuldu (Kanı akıp boşandı)
Kabı kamug deşildi (Derisi baştan başa deşildi)
Ölüg birle koşuldu (Ölülerle bir oldu)
Togmuş küni uş batmaz (Doğan güneş işte batardı)
Kaklar kamug kölerdi (Kuru yerler hep gülerdi)
Taglar başı ilerdi (Dağ başları göründü)
Ajun tını yılırdı (Dünyanın soluğu ılındı)
Tütü çeçek çerkeşür (Türlü çiçekler sıralandı)
Etil suvı aka turur (İtil suyu akar durur)
Kaya tübi kaka turur (Kaya dibini oyar durur)
Balık telim baka turur (Bütün balıklar bakar durur)
Kölün takı küşerür (Gölü bile taşırırlar)
Kaynak
Soru/Yorum Formu