İnsan oturan, insan ikamet eden, sakini olan, insanların yaşadığı, şeneltilmiş (yer). Nitekim 1518'deki "viran (virane)" kaydedilmiş olan birçok köyün 1523'te meskun hale geldiği dikkati çekmektedir (M. A. Ünal). Bu adaya Antilia denir; orada pek çok yabani hayvan ve papağanlar ve bakkam ağacı vardır, ama ada meskun değildir. (C. Ülkekul)
İnsanların yerleşmesiyle yurt durumuna gelmiş (yer).
Meskun mahal: Yerleşim merkezi (yeri). Meskun mahal denince insan eliyle yapılmış binalar ile insan nüfusunun yoğun şekilde yaşadığı yerler anlaşılmaktadır. Meskun mahaller köy, kasaba, küçük şehir veya büyük şehir olabilir (İlgili cümle kaynağı: B. Duran). Meskun mahalde hızlı araba kullanmak suçtur!
Meskun kılmak: Boş bir yeri yerleşim merkezi haline getirmek, şeneltmek. Fethedilen bu içi boş kenti doldurmak, yeni imparatorluğun başkentini yeniden meskun ve mamur kılmak gerekiyordu.
