Doğru nedir ne demektir? İlgili atasözleri deyimler ve anlamları

Bir ucundan öbür ucuna kadar yönü değişmeyen, düz: İki direk arasına doğru bir ip gerdik.
Gerçek olan, yalan olmayan: Doğru haber. Doğru bilgi.
Akla, mantığa, işe ve duruma uygun: Doğru söz. Doğru davranış.
Yasa, yöntem ve ahlaka uygun: Doğru esnaf. "Sen doğru dur, eğri belasını bulur!" (Mevlana)
Gerçeğe ya da kurala uygun: Doğru cevap. Doğru hesap.
Gerçek: İşin doğrusunu öğrenmeye çalışın.
Doğru ve doğru parçası
(matematik) İki nokta arasında çekilen en kısa çizgi: İki ucu sonsuz uzayabilen düz çizgilere "doğru", iki ucu sabit ve sınırlı olan düz çizgilere de "doğru parçası" adı verilir.
Doğru olarak: Şiiri doğru okudu. Doğru söyle!
Sağ sola sapmadan, doğruca: Sabahları kalktım mı, koşarım doğru bir kahveye. (S. Faik)
Karşı, yönünce: Güneye doğru. Denize doğru. Kırkına doğru.
(Zaman kavramlı sözcüklerden sonra) Yakın, yakınlarında: Akşama doğru uğrarım. Bu merak defterin son yapraklarına doğru derin bir heyecan halini alacaktır. (İlgili cümle kaynağı: Y. K. Karaosmanoğlu)

İlgili birleşik kelime ve fiiller

Doğru bulmak: Uygun görmek, onamak.
Doğru çıkmak: Doğru olduğu anlaşılmak.
Doğru durmak: Dik durmak.
Doğru orantı: Birbirlerine bağlı olarak birlikte artan veya azalan iki büyüklük arasındaki ilişki, ters orantı karşıtı.
Doğru parçası: (matematik) Bir doğrunun iki noktası arasında kalan kısmı.
Doğru söze ne denir!: Karşısındakinin ya da bir başkasının söylediği bir sözün yerinde olduğunu belirten onaylama.

İçinde "doğru" kelimesi geçen deyimler ve açıklamaları:

Doğru bildiği yoldan ayrılmamak (şaşmamak): Her ne olursa olsun inandığı ilkelere bağlı kalmak: Binbir zorluğa, özellikle ekonomik sıkıntılara katlandı, ekmeğini adanın dışında aramak zorunda kaldı, işsizliğe göğüs gerdi, ama doğru bildiği yoldan ayrılmadı. (Önasya)
Doğrucu Davut: Doğruluğu ilke edinmiş, her şeyin doğrusunu söyleyen ve yapan kimseler için kullanılır: Doğrucu Davut, hâkimin huzuruna çıkar çıkmaz: "Hoş geldiniz şaşı gözlü Hakim Bey!" (demiş). (M. Paksu)
Doğru doğru dosdoğru: İşin en doğrusu şudur ki... Doğru doğru dosdoğru, o ilçede kültürlendim. (Ş. Onay)
Doğru durmak: Uslu durmak: Kız doğru dur şu evde, bi dakka doğru dur... O radyoyu kıs, elindeki sopayı da bırak... Otur bi kenara! – Nabzımı da durduruyım mı anne? (A. Atalay)
Doğru oturmak: Uslu uslu ya da derli toplu oturmak: "İndir bacaklarını, doğru otur!" dedi Kâzım. (F. Baykurt)
Doğru yol: Her türlü kötülükten ve yanlıştan uzak olan tutum: Doğru yola yönlendiren Allah'a hamd olsun (Arâf, 7/43).

İçinde "doğru" sözcüğü geçen atasözleri ve açıklamaları:

Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar: Kimin çıkarına dokunursa dokunsun sözünü esirgemeyen, hatır gönül demeyerek doğruyu savunan, herkesin kusurunu yüzüne karşı söyleyen ve çıkarcılardan sözünü esirgemeyen kişiyi kimse sevmez, herkes onu yanından uzaklaştırır.
Doğru söyleyenin bir ayağı üzengide gerek: Doğru sözlü olan kişi, sevilmeyen, istenmeyen kişi olacağı, orada barınamayacağı için bulunduğu yerden ayrılmaya hazır olmalıdır.
Doğru söyleyenin tepesi delik olur: Sözüm bir kimseye dokunur mu diye düşünmeyerek doğruyu söyleyen kişi çok düşman kazanır, bunu zamanla başına kakınç ederler.
Doğru (hak) söz (ağıdan) acıdır (acı gelir): Kusurları, yanlışlıkları, düzensizlikleri, yolsuzlukları, kötülükleri bütün çıplaklığıyla ortaya koyan ve eleştirenin sözü, bu işleri yapanlara çok acı gelir.
Doğru söz yemin istemez: Sözün doğruluğundan kuşku yoksa yemine gerek yoktur.
Doğrunun yardımcısı Allah'tır: İşlerinde doğruluktan ayrılmayan kişiye Allah (c.c.) her zaman yardım eder.